Jos

‘Toen ik klaar was met de havo wist ik eigenlijk niet goed wat ik wilde doen. In eerste instantie ben ik HTS gaan doen, maar al gauw bleek dat dit niet mijn plek was. Een oud klasgenoot was verpleegkunde gaan studeren en ik heb een dagje met haar meegelopen. Ik voelde echt een klik met het type mens dat in de zorg werkt. Ik ging in Groningen wonen en HBO V studeren. Voor mijn huis zag ik steeds ambulances rijden en dat vond ik interessant. Ik heb gebeld of ik eens mee mocht rijden en ik mocht diezelfde middag nog mee. Dat deed ik een dienst, en daarna nog een. Vanaf dat moment had ik mijn doel voor ogen. Na de opleiding HBO V ben ik op advies van de ambulanceverpleegkundigen de Intensive Care opleiding gaan doen. Ik ben toen eerst aan de slag gegaan op de IC, waar ik vijf jaar heb gewerkt. In 2007 reed ik weer eens mee op de ambulance en bleek er een vacature te zijn. Dat werd mijn nieuwe baan.’

Autonomie en afwisseling

‘Als voormalig ambulanceverpleegkundige vind ik het prachtig dat je iets voor een ander kunt betekenen. Je werkt in een dynamische omgeving, buiten de deur en op de ambulance is er veel ruimte voor autonomie. Jij moet samen met je collega de beslissingen maken. De afwisseling maakt het heel interessant. Want de ene keer sta je onder in een schip waar een patiënt een klaplong heeft en dan sta je weer bovenop een flatgebouw waar een bouwvakker gewond raakte. En zo sta je in een glimmend paleisje en dan weer in een woning waar je bijna aan de vloer vastplakt. Je hebt met alle lagen van de bevolking te maken.’

Vernieuwing en leermomenten

‘Na vijftien jaar als ambulanceverpleegkundige werd het voor mij tijd om op zoek te gaan naar een andere uitdaging. In eerste instantie deed ik dat door het werk te combineren. Ik begon in een projectgroep en ging drie dagen op de ambu werken en twee dagen in de IT. De projectgroep had als opdracht het digitaliseren van het ritdossier. Het dossier bestond eerder uit een doordrukformulier, waarvan je er eentje bij de overdracht aan het ziekenhuis achterliet en eentje bewaarde voor je eigen administratie. Er werden laptops aangeschaft, trainingen gegeven en ik werd applicatiebeheerder van het CityGis Elektronisch Ritformulier. Ook hebben we een kindermedicatie app gemaakt, waarmee collega’s makkelijk en snel kunnen berekenen welke dosering zij moeten toedienen aan kinderen. Uiteindelijk was het beheer van deze app voor ons niet meer in te regelen en is er geen gevolg gegeven aan de doorontwikkeling van deze app. Dat was een mooi leermoment.’

Een bruggenbouwer

‘Sinds 1 april ben ik manager IT. Het werk op de ambulance mis ik niet, al mis ik soms wel die inzetten waarbij je het gevoel hebt dat je echt het verschil maakt, dat je een leven hebt gered. Die euforie die je dan voelt, voel je niet wanneer je een app hebt ontwikkeld. Dat is niet met elkaar te vergelijken. Maar ik haal zingeving uit het feit dat ik mij, samen met mijn collega’s, inzet om dingen te bedenken waardoor het werk van de collega’s op de ambulance en op kantoor makkelijker wordt. Waardoor zij zich nog meer kunnen focussen op de patiënt en minder tijd kwijt zijn aan omslachtige administratieve handelingen. Dankzij mijn ervaring in het werkveld kan ik een bruggenbouwer zijn. De afdeling IT regelt het applicatiebeheer van het digitale ritformulier, we zijn verantwoordelijk voor alle internet gerelateerde zaken en alle software. We zorgen ervoor dat alles werkt op de werkplekken en voor de mensen die thuiswerken. Ook zorgen wij ervoor dat de koppelingen met het acute zorgnetwerk goed werken, dat de melding goed binnenkomt op het voertuig. En we kijken hoe we kunnen samenwerken met ketenpartners zoals ziekenhuizen, de doktersdienst of het overkoepelende orgaan, Ambulancezorg Nederland.’

We hebben elkaar nodig

‘Nu ik manager ben, zie ik pas echt hoe breed het vakgebied van de IT is en waar je allemaal bij betrokken bent. We zijn met zoveel dingen bezig en je kunt dat niet altijd goed inzichtelijk maken voor al je collega’s. Soms zijn we namelijk twee jaar bezig met een applicatie. Voor mensen die niet bij zo’n project betrokken zijn geweest is het vaak vanzelfsprekend dat iets werkt, zij zien niet welk werk daarin zit. Voor het welzijn van de burgers is het heel belangrijk dat we 24/7 klaar staan. Aan de IT de taak om dit te faciliteren, om ervoor te zorgen dat alle processen, van de melding tot de overdracht, goed, slim en zo vlot mogelijk verlopen. Maar elke functie en elke afdeling van Ambulancezorg Groningen draagt bij aan de zorg die wij leveren: van de collega’s op de ambulance, tot de roosterplanning die ervoor zorgt dat de diensten zo optimaal mogelijk ingepland worden. Het is belangrijk dat we dat allemaal blijven zien. Dat we elkaar nodig hebben om de beste zorg te kunnen leveren.’